Vandaag gaan we de langste dagreis uit onze vakantie maken, van Austin naar Dallas. En we hebben besloten niet alleen de hoofdweg te nemen, maar ook deels binnendoor te rijden.
Om enige richting te geven aan de reis besluiten we onze route te plannen via Granger TX, Bartlett TX, Holland TX en Waco TX via de 95 binnendoor en via de snelweg 35 naar Waxahachie TX.
En dan binnendoor verder via de 77 (voor degenen die een beetje bekend zijn in Texas) via Dallas naar Richardson.
Onderweg zien we eerst een auto die gratis eten naar alle Manor SID studenten brengt; nog even een Nederland krijgt ook zo'n systeem. Dan rijden we langs een plek waar Samsung een enorme fabriek bouwt voor de productie van halfgeleiders, die iedereen nu hard nodig heeft. Aan de horizon een overdaad aan bouwkranen die aangeeft hoe groot dit project is/wordt.
Bij het eerste stadje komen we niet aan omdat we gestuit worden door een politieblokkade. Wat er aan de hand is weten we niet, maar niemand mag verder en we worden omgeleid. Via de omleiding komen we uit bij een volgende weg naar Granger, maar ook die wordt door de politie afgesloten. Geen idee wat er aan de hand is; we hopen dat het niets ernstigs is in de eerste week dat de scholen weer open zijn in de US. Texas is nog nauwelijks bekomen van de school shooting in Uvalde vlak voor de schoolvakanties waren begonnen.
Via en omweg komen we toch aan in Holland TX, een plaatsje waar we een koffiestop in gedachten hadden. Misschien is het een heel leuk plaatsje om te wonen, maar koffie to-go is hier (nog) niet uitgevonden. We wandelen even rond bij het centrum, maar behalve een postkantoor is er niets.
Dan maar door naar onze volgende mogelijke stop. Net buiten Holland TX, ligt een merkwaardig kerkhofje. Er zijn enkele mensen begraven; voor zover wij kunnen zien allemaal familie van elkaar. Bij enkele graven liggen volle flesjes en blikjes bier, onduidelijk of het voor de overledene is of voor de bezoekers.
We kunnen het bijna niet geloven, maar we zien voor de derde keer deze vakantie een schildpad die de weg oversteekt. Ook dit keer op onze weghelft en alweer over de helft van het parcours. We kunnen hem/haar makkelijk ontwijken. Gezien de drukte van het verkeer op dit traject, of het gebrek eraan, hebben we goede verwachtingen voor deze schildpad om de overkant te halen.
Geen enkele van de dorpjes die we vandaag passeren heeft überhaupt een herkenbaar restaurant, laat staan een fatsoenlijke koffietent, dus moeten we tot Waco wachten tot we een tussenstop kunnen maken en de benen kunnen strekken. We zijn ondereg wel even bij een benzinestation gestopt, maar die kunnen we niet als fatsoenlijke koffie-break kwalificeren. En dus ook niet als een gewenste tussenstop.
Waco was tot een paar jaar geleden alleen bekend van een van de Bush familie buitenhuizen bij Crawford, 40 kilometer noordelijk van Waco, waarbij het perscentrum in Waco was gevestigd. En meer nog van de wekenlange belegering in 2015 door de politie en FBI van een religieuze ranch van David Koresh van de 6th Brach Davidians, die met een overweldigende hoeveelheid wapen wekenlang standhield tegen de autoriteiten. Uiteindelijk legden ze het loodje.
Enkele jaren geleden werd Waco opnieuw bekend, maar nu door een real life soap, Fixer Upper; huis make-overs door Chip en Joanna Gaines, een ontwerpersduo dat oude huizen in en rond Waco transformeerde tot gezellige comfortabele huizen. Uiteraard begonnen uit ideële overwegingen, maar inmiddels zijn ze rijk geworden door de verkoop van huizen, decoratieartikelen, inboedelsnuisterijen en reclame-inkomsten, dankzij hun reality-soap. Heel Waco is inmiddels een grote verzameling van brocantewinkels.
Wij lunchen in een Mexicaans tentje bij de rivier en proberen daarna een stukje van de riverwalk te wandelen, maar dat blijkt door restauratiewerkzaamheden geen eenvoudige opgave. Dus blijft het bij een kort stukje wandelen en het fotograferen van de zeven bruggen op een afstand van minder dan een kilometer lengte. En natuurlijk het bewonderen van het zoveelste koeienstandbeeldengroep in Texas.
Het rest van de dagtrip is een herhaling van de eerdere beschrijving, het ene dorp na het andere en het enige verschil is de toenemende drukte tijdens rush-hour.
We arriveren rond 5:30 PM bij de Drury Inn and Suites in Richardson (Noord Dallas), precies op tijd voor de free Happy Hour and Kickback. Onze kamer kijkt uit op een stukje van de snelweg van Dallas
Na zo’n lange dag precies wat we nodig hebben en voldoende om daarna vroeg onder lakens te kruipen. We kijken natuurlijk nog wel even naar de eerste wedstrijd van de Superbowl, die door de Buffalo Bills wordt gewonnen.
