Dag 9: donderdag 25 augustus 2022. Amarillo - Lubbock (144 mijl)

Het ontbijt is net als gisteren weer uitgebreid. We beperken ons tot wat toast met Philadephia, yoghurtje, roerei en een glaasje sap. Kopje thee en koffie erbij. En dan alle spullen weer inladen in de auto en op weg naar Lubbock. Voordat we echt die kant op gaan, willen we eerst nog een paar Amarillo bezienswaardigheden bezoeken.
Zo is er eerst de autoverzameling van wijlen Bill Pratt, bij Bill’s Backyards Classics. Een verzameling van nu nog ruim meer dan 200 Classic Cars. Chevrolets, Buicks, Cadillacs, Plymouth, Mercury, Ford en nog een paar andere merken. Jaartallen vanaf de 40-er jaren. Bill begon auto’s te verzamelen vanaf 2012, nadat hij zijn bedrijf, dat handelt in diervoeders, verkocht had. Binnen twee jaar had hij een behoorlijk collectie van bijna 300 auto’s. Allemaal al opgeknapt. Maar hij had eigenlijk geen ruimte om die hoeveelheid goed tentoon te stellen, dus verkocht hij weer een deel. Hij was van plan om een locatie aan de Interstate te kopen, maar hij kreeg de kans niet meer.

Bill is twee jaar geleden overleden, was al een tijd ernstig dementerend en kreeg Covid19. Dat heeft hij niet overleefd. Zijn vrouw Linda is feitelijk de eigenaresse van de verzameling. De twee zonen hebben geen interesse in het werk van hun vader. Degene die het museum beheert, verwacht dat de jongens de zaak zullen verkopen zodra ze de kans krijgen en dan wordt de verzameling hoogstwaarschijnlijk opgesplitst in makkelijk verhandelbare delen. De beheerder is opmerkelijk openhartig tegen ons. Dat kan zijn omdat we op dat moment de enige klanten zijn, of mogelijk omdat we al een heel leuk gesprek hebben gehad over zijn tijd in Europa.
We krijgen de vraag of er auto’s bij zijn die we interessant vinden en ja, we hebben wel een paar favorieten, maar geen geld om ze te kopen. We nemen hartelijk afscheid en rijden naar Combine City, een variant op de Cadillac Ranch, maar nu met combines die schuin in de grond zijn geplaatst. Dit keer achter prikkeldraad en zeker niet bestemd om leuk beschilderd te worden. We lossen een twee-staps multicache op die bij dit “kunstwerk” hoort.

In Amarillo is er naast de combine en de cadillac ranch ook nog een Slug Bug Ranch, waar vw-kervers in de grond staan. We hadden het graag gezien maar voor ons stond het op de lijst "Amarillo", in werkelijkheid ligt het 40 km voor Amarillo en om nou even op en neer te rijden gaat ons te ver. We vergissen ons nog regelmatig in de afstanden in Texas. Dan op naar het kunstwerk Legs of Amarillo, twee benen (ongeveer tot aan de kuiten) met voeten die verlaten in een weiland staan. Hoewel grafitty officieel niet is toegestaan, zijn ze lekker bekliederd. Moet ook niet zo moeilijk zijn om over een niet al te hoog hekje te klimmen.
Daarna gaan we naar het Jack Sisemore Travelland en RV-Museum. Het zit een beetje weggestopt op een industrieterrein en de buurman van een constructiebedrijf wijst ons gelukkig dat we even verder moeten zijn en dan om de hoek. Daar vinden we een klein, maar heel aardig museum met een gevarieerde collectie RV’s. De eigenaar, een benzinepomphouder in Amarillo, kocht ooit twee RV’s voor de verhuur en binnen no time had hij een volwassen verhuurbedrijf voor RV’s. Daarna begon hij ook met de reparatie en later de restauratie van RV’s. In de loods staan verschillende modellen RV’s , motoren en een enkele racer. in ieder RV kun je gewoon naar binnen. Deze RV’s zijn nog gebouwd voor het kunststof tijdperk en blinken uit door fijn houtwerk en vakmanschap. Er zijn ook nog "beroemde RV's" zoals die van de Max Factor en uit de film RV-The Movie met Robin Williams.

De dame die ons ontvangt is uiterst vriendelijk en behulpzaam en trots op het werk van Jack. En terecht. Wij noemen dit “een verborgen pareltje” en hopen dat meer mensen hun weg naar dit bijzondere museum mogen vinden. Het museum is gratis toegankelijk, maar een donatie wordt gewaardeerd. En dan is het tijd om op weg te gaan naar Lubbock. Onderweg willen we even lunchen, maar dat blijkt geen eenvoudige opgave. We stoppen even in Happy, een dorp langs de route. We zien de Happy Town Nutrition, een eetgelegenheid waar ze alles weten over verantwoorde voeding, proteïnen, calorieën, gluten en shakes. Neen, je kunt er niet gewoon lunchen, dan moet een dorp verder zijn want alle eetgelegenheden zijn gesloten is, het is 5 over 2 en alles sluit om 2 PM. Dus op naar het volgende dorp Tulia, waar we even kunnen aanleggen bij Subway. En dan op naar Lubbock. De weg is recht, lang en eentonig, maar we arriveren er rond 15:30 uur. We hebben gehoord van Prairie Dog Town in MacKenzie Park en dat willen we wel even zien.
Lubbock inwoner K.N. Clapp, zag dat de bestrijding van prairie dogs iets te effectief was en vreesde dat ze zouden verdwijnen. Hij ijverde ervoor dat de prairie dogs een apart territorium zouden krijgen en dat is gelukt. Prairie Dog Town is nu een uiterst leuk uitje voor gezinnen en ieder die van deze beestjes houdt. Dus ook voor ons.

Uiteraard willen we ook een bezoek brengen aan een van de vele brouwerijen in deze omgeving en we kiezen voor de Two Doc Brewery, waar we een kleine proeverij houden, voordat we inchecken bij Howard Johnson.
Dat is geen simpel iets. Eerst is er verwarring omdat Jos heeft geboekt, maar sinds die zijn creditcard kwijt is, moet de card van Esmée garant staan voor de betaling en dat vraagt extra papierwerk (het is en blijft Amerika). De kamer die we krijgen heeft een hele nare geur, dus willen we een andere kamer. Dat kan alleen als de receptionist met ons meeloopt, vraag ons niet waarom. De tweede kamer is oké, maar er is geen toiletpapier, heel onhandig. En dan blijkt ook het internet niet te werken, daar hebben meer mensen last van die zich melden in de lobby. We krijgen de belofte dat het zo spoedig mogelijk opgelost zal worden. Dat blijkt twee uur later te zijn; maar goed, het werkt weer. Dus kunnen we weer verslagen en foto’s uploaden.

Reageer hier