Het ontbijtje vandaag is uitgebreid; maast de gebruikelijk yoghurtjes, orange jus, toast en jam en wafels, hebben we vandaag ook roerei, bagels en muffins. Het beleg is ook wat uitgebreider en de ontbijttijd ook. We worden nog steeds op tijd wakker en kunnen al op tijd aan ons dagprogramma beginnen: eerst een wandeling door de historische halve mijl van Route 66 in Amarillo, dan naar de 2nd Amendment Cowboy en de Cadillac Ranch, de Mall of the America's en dan naar downtown Amarillo. tenslotte naar de Big Texan voor het diner.
Route 66 is een begrip in Amerika en ver daarbuiten. Het was de eerste verbinding voor auto's en vrachtauto's tussen Los Angeles en Chicago. De weg loopt voor een deel door de panhandle van Texas, dus ook door Amarillo. Wij wandelen vandaag een halve mijl op 6th street tussen Georgia street en Western.
De straat blijkt vooral gevuld met antiek- en curiosawinkels, kroegen en kerken. Onze eerste stop is bij de Aley cat, een voormalig pension van twee verdiepingen met eindeloos veel kamertjes en gangetjes en alles volgepakt met curiosa. Als we ginnekomen worden we door vier dames enthousiast begroet. O, we komen uit Nederland, dan gauw een spel in de landkaart steken. Natuurlijk zijn er eerder al toeristen uit Nederland geweest, dus Nederland kent nauwelijks plaats voor nog een speld in de kaart. We spelen het spel braaf mee. Oh, 12 duizend vierkant voet oppervlakte met prullaria. Maar wat het meest verbaast, is de hoeveelheid kamertjes en gangetjes, waarin je je haast in een labirinth waant. We nemen hartelijk afscheid.
Dan lopen we over de halve historische mijl met heel veel mooie muurschilderingen. De een nog mooier en/of mooier/leuker dan de ander. Soms heb je en muurschildering gemist op de heenweg, die je pas op de teruggweg ziet. Leuk stukje van de historische Route 66 en voor ons ook leuk dat er op die wandeling verschillende caches liggen. Wel jammer dat er niets echt ouds is dat aan de orginele route 66 herinnert.
Dan op naar de 2nd Amandment Cowboy, voor ons eigenlijk een heel fout monument dat gaat over het recht van het Amerikaanse volk om wapens te kopen, dragen en te gebruiken. De 2nd Amandment komt steeds weer ter sprake wanneer een of andere verwarde en/of gestoorde Amerikaan zijn wapen leegschiet op volkomen onbekende landgenoten. Gewoon op straat, in een winkelcentrum, een kerk of het meest een school. Voor ons volkomen oninvoelbaar om wapens te blijven verkopen aan 16 jarigen, maar voor rechts Amerika, een groot goed. Wij denken dan:"beperk de verkoop van wapens", Amerikaanse lobyïsten zeggen dan; "bewapen de scholen, winkelcentra en kerken beter, door de mensen die er werken de beschikking te geven over een wapen. Maar goed, de Cowboy van 4 meter hoog staat er en is een bezienswaardigheid, dus ook wij fotograferen het beeld. De Cowboy staat naast drie Cadillacs met daarin poppen van Elvis Presley, Willie Nelson and John Wayne. Bijzonder, want zeker van Willy Nelson weet ik dat het een van de grootste pacifisten is van onze generatie.
Als we de souvenirshop in willen, sluit de verkoopste de tent net voor vijf minuten. Wij wachten geduldig tot ze terugkomt. Zo ook een ander gezin. Als ze terugkomt werkt de toegangscode van het elektronishce slot niet meer. Er moet nog iemand aan te pas komen die ook gen beweging in het slot krijgt, dus emdlen wij dat we eerst naar de Cadillac-ranch gaan en later wel terugkomen.
De Cadillac ranch is een veld waar de eigenaar iedereen toelaat om de half begraven Cadillacs te bespuiten met verf.
Het kunstwerk, want zo beschouwen velen het, staat langs een deel van de oude Route 66 ten westen van amarillo. Opgericht door een groep hippies die zichzelf The Aunt Farm noemden en die gesteund werden door de steenrijke miljardair Stanley Marsh III. Ze begroeven 10 Cadillacs met de neus in de grond, in een hoek die gelijk moest zijn aan de schuine zijde van de Pyramide van Gize. Ze stonden Oost-West, van de 1949 Club Sedan tot de 1963 Sedan de Ville, met hun staartvinnen trots in de lucht.
In het begin stopten toeristen om het kunstwerk te bekijken en namen ze onderdelen van het kunstwerk mee als souvenir. Later ontstond het gebruik, aangemoedigd door de hippies, om ze met spuitbussen verf te bewerken. Tegenwoordig staat er een verkoopauto die de verfbussen verkoopt. Iedereen wordt aangemoedigd de auto’s te kleuren en vooral foto’s te nemen omdat ze enkele uren later al weer heel anders kunnen zijn. Contemporary Art optima forma.
Na een van de Cadillacs gesigneerd te hebben, het is immers ook een geocache, bezoeken we de Mall of the America's (veel steden nomen hun winkelcentrum zo) bezoeken wij nog even het centrum van Amarillo. Het lijkt volstrekt uitgestorven, maar gezien het antal auto's dat er staat, zullen de meeste mensen zich in de geblindeerde gebouwen bevinden. Via enkele geocaches wandelen we langs verschillende muurschilderingen.
We gaan deze avond eten bij the Big Texan, een hotel, café, restaurant, evenementenlocatie. The Big Texan lag oorspronkelijk aan Route 66, maar toen de nieuwe weg was aangelegd, moest er een beslissing worden genomen over blijven of verplaatsen. Ze kozen voor het laatste en met the FREE 72 oz Steak dinner, bleek het een waar succes.
De challenge om binnen een uur een maaltijd weg te werken met 72oz (ruim 2 kilo) steak met een garnalen appetizer, een baked potato, een salade en een broodje, is een groot succes geworden. Lukt het je niet om binnen het uur alles op te eten dan betaal je $72,-. Als je de challenge aangaat kom je op een podium te zitten met de klok achter je die aftelt. Zes mensen tegelijk kunnen aan de challenge meedoen.
Inmiddels worden deze op tv uitgezonden.
Je kunt hier niet reserveren, who comes first get served first. Je neemt plaats aan lange tafels en op drukke tijden deel je dus je tafel met mensen die je niet kent. In Amerika hebben we dit vaker gezien (o.a. bij ons concert van Randall King). Op drukke dagen loopt de wachttijd op tot ruim twee uur. dan kan je ondertussen een drankje nemen aan een van de twee bars, de souvenir shop bezoeken of even rondkijken op het terrein van het hotel dat eruitziet als een verzameling van aparte hotelletjes, allemaal in een ander flitsend kleurtje.
Wij besluiten tot een bierproeverijtje, want ze hebben natuurlijk ook hun eigen brouwerij. We kiezen voor de 10 samples proeverij voor $15,-
Het ene biertje is lekkerder dan het andere, maar het is een leuke manier om je dineetje te beginnen. Tijdens ons etentje verschijnen er twee zingende cowboys, die wel een evergreen of favorit song willen vertolken; uiteraard om een centje bij te verdienen. Aan ons lijf geen polonaise.
We kiezen voor een steak voor Esmée en een combo (brisket, ribs & worst) voor Jos, vergezeld door een Caesar salad en Texan fries.
Uiteraard hebben we een to-go-box nodig. De porties zijn (veel) te groot.
Als wij beginnen is het nog niet zo druk ,maar tegen de tijd dat we weggaan, zit de tent aardig vol en is er een wachtrijtje. Helaas is er op het moment dat wij er zijn niemand die de challenge aangaat.
Thuis draaien we nog even een wasje, want met dit zweterige weer wil je vaker een schoon shirtje aan. Nog even een drankje tijdens het werken aan de weblog en dan onder de wol.
Reageer hier
