We gaan vandaag relatief laat op pad. Meestal zijn we de eerste dagen van de vakantie door de jetlag redelijk vroeg. Nu is dat anders, we slapen iets langer doordat we langere dagen maken maar we wilden ook wat aan de weblog werken. We rijden na ons ontbijt eerst naar de Target, een soort supermarkt, meubel-, hardware- en techwinkel, waar we een Amerikaanse sim-kaart plus prepaid tegoed willen. Kunnen we in de VS onbeperkt bellen en hebben we 5Gb internet voor als we dat nodig hebben. We hebben van anderen gelezen en gehoord dat je dat het best met een AT&T of T-Mobile tegoed kan doen. En als je de goede winkel binnenloopt helpen ze je daar graag mee. Dat klinkt allemaal heel simpel, maar dat blijkt het uiteindelijk niet te zijn. De telecom-medwerkster is graag bereid te helpen en uit haar handelingen blijkt dat ze dit vaker heeft gedaan. Maar dan blijkt dat AT&T nauwelijks Samsung toestellen ondersteunt, dus de Samsung die wij voor dit doel in gedachten hadden, doet het niet. Ook in een iPhone doet hij het in eerste instantie niet. Dus belt de telecommedewerkster van de winkel met de klantenservice van AT&T. Ongelooflijk hoe beleefd de winkelmedwerkster en helpdeskmedewerkster tegen elkaar zijn; zouden klantenservicemedewerkers in Nederland veel van kunnen leren. Na alle toestellen die we bij ons hebben, geprobeerd te hebben blijkt toch de iPhone het enige toestel dat geschikt is voor deze klus en na een half uur hebben we een werkende VS-telefoon. We hadden dit zonder hulp never nooit alleen gekund.
Dan op naar het centrum van Fort Worth. We parkeren even buiten het centrum in W Vickery blvd, om hoge parkeergelden te voorkomen en lopen dan via een tunneltje in 500 meter naar het centrum. Zo dichtbij kan je al gratis parkeren. We bezoeken eerst de Water Gardens, een kunstig ontworpen tuin met veel opvallende waterpartijen. Grappig hoe ze op een kleine oppervlakte zo veel leuke waterpartijen hebben weten te creëren. En dan begint het langzaam te regenen, eerst nog wat miezerig, maar dan toch ook serieuzer. We zoeken snel een plek om te schuilen en omdat het 13:00 uur is zoeken we gelijk een lunchplek. We vinden een bakery, die reclame maakt voor Soup and Salad combo's. De Corner Bakery blijkt gehuisvest in het gebouw van het Marriot hotel. Prima plek om even te lunchen. En als het weer opklaart hebben wij de tijd om het centrum even te verkennen.
Middels geocaching ontdekken we onder andere Sundance Square. Twee pleintjes in het centrum met fonteinen, zonoverkappingen met zitplaatsen en een podium voor allerhande evenementen. In de kleine straatjes eromheen veel leuke horeca en kruip-door-sluip-door-steegjes met toegang tot horeca. Onderweg zien een groepje toeristen, waarvan een mevrouw twee hondjes bij zich heeft; eentje in een doorzichtig kofferte, de andere erbovenop in een mandje. In Amerika kan het allemaal. Tijdens onze wandeling is het vochtig warm. De regenbui die eerst nog voor enige verkoeling zorgde, zorgt er nu voor dat alles klam en vochtig is.
Gedurende onze verkenning leren we dat Fort Worth de bijnaam Panther City heeft gekregen. In het verleden meldde een krant dat Fort Worth zo'n saaie stad was, waar niets gebeurde, dat er een panter slapend op de trappen van het stadhuis was aangetroffen. De stad besloot van de nood een deugd te maken en adopteerde de naam Panther City. De stad heeft inmiddels meerdere bijnamen, zoals Cowtown, Funkytown en Queen City of the Prairie.
Uiteraad heeft ook deze stad zijn Flat Iron Building en opmerkelijk genoeg ook een JFK-Tribute place. Een gedenkplaats aan de vermoorde John F. Kennedy, die er zijn laatste toespraak hield voordat hij naar Dallas reed, waar hij diezelfde dag tijdens een rijtoer doodgeschoten zou worden. Je kan er maar trots op zijn.
Dan betrekt de lucht weer en zoeken wij de auto op voor de terugkeer naar onze B&B.
We verkleden ons voor onze avondactiviteit, de rodeo, maar omdat het nog vroeg is drinken we eerst nog een biertje bij de Second Rodeo Brewery. We wilden even een hapje eten, maar op zaterdag is de wachttijd gemiddeld twee uur, dus dan maar de Brewery. Een leuke plek om even rond te hangen en een biertje te drinken. Het is een grote industriële glazen kas van enorme proporties, met olievaten als lampen, halve olievaten met zachte zitting, strandstoelen, metalen schommelbankjes en pick-up truck laadbakken als zitplaatsen. Er is altijd live muziek en iedereen wil er zijn en gezien worden. Het publiek is zeer gemelleerd, misschien mede omdat op de voordeur de tekst staat, dat iedereen er mag komen inclusief huisdieren, kinderen, je maffe neef of tante en dat zelfs mensen worden toegelaten. Je kan er niet eten maar wel snacken, dus wings (in alle smaken) en nachos in veel varianten. Alles geserveerd in kartonnen bakken. Ze hebben veel verschillende soorten bier, de meeste uit een enorme hoeveelheid tapkranen. Het bier smaakt er prima en het is echte een leuke locatie. We komen hier vast nog een keer voordat we Fort Worth maandag verlaten.
En dan op naar de Rodeo in het Cowtown Coliseum, een grote hal met een ruime arena en ruime ring met zitplaatsen eromheen. We hebben kaartjes in sectie D, een prima plek. We hebben lang geen rodeo's willen doen, maar zijn nu toch gezwicht. De rodeo begint natuurlijk met het volkslied en dan is het een aaneenschakeling van activiteiten.
Cowboys, cowgirls en cowkids vertonen hun kunsten en kunstjes voor een enthousiast publiek. Bronco-rijden, Bull-rijden, koeien vangen op veel manieren, met en zonder lasso en Barrel-racing. Een clown zorgt voor de opvulling tussen de onderdelen. De rodeo is onderdeel van een nationale competitie en wordt uitgezonden op tv. In twee uur en een kwartier tijd racet het aan je voorbij. En voordat je het weet wordt je meegetrokken in het enthousiasme van het publiek. Uiteraard eindigt de show met een staande ovatie voor alle rodeoartiesten, want zo mag je ze toch wel noemen.
Wij gaan nog even eten bij Riskey's BBQ, want we hebben intussen toch wel trek.
We eten beiden een hamburgertje, met krokant gebakken uitjes met wat frietjes (voor Jos Texaanse frietjes; dus met extra gebakken uitjes en galapengo), drinken een light biertje en een plaatselijke amberbier favoriet. Dat laatste komt in een kelk van twee kilo glas. De service is allerbelabberst en niet allen bij ons, ook bij de ons omringende tafeltjes. Wij maken nu het minste ophef daarover, de frustratie bij anderen is nu hoger dan bij ons. Voor de eerste keer in deze vakantie geven we geen fooi en dat zegt wat. In Amerika is dat not-done.
We wandelen terug naar ons huisje en ook vandaag stappen we ruim later dan 24:00 uur ons bedje in.
Reageer hier
