Vandaag een rustig dagje op het programma. Beetje acclimatiseren en rondkijken als een echte toerist. We hebben een AirBnB vlak bij de Stockyards.
Fort Worth Stockyards is een historisch district in Fort Worth ten noorden van het Business district. Het bevat de vroegere veehandel die er al sinds 1866 is. Door de komst van de trein in 1890 werd deze plek een centrale plek voor de verhandeling van vee, voornamelijk koeien. Er ontstond ook een grote vleesverwerkende industrie, die eveneens gebruik maakte van het vervoer per trein. Fort Worth werd een belangrijke schakel in de veehandel.
Tegenwoordig is de
Stockyards vooral een historische en toeristische aangelegenheid. Er zijn veel winkeltjes, bars en eetgelegenheden. We vinden er onder andere Leddy’s, de winkel waar je alles kunt vinden op gebied van (cowboy)hoeden en -laarzen, zadels en paardrij-attributen. Natuurlijk zijn er veel kroegen en nachtclubs met live muziek, waaronder
Billy Bob’s Texas en The Maverick Fine Western Wear and Saloon, waar je een biertje aan de bar kunt drinken, tijdens het shoppen.
Fort Worth wordt vaak aangeduid als “Waar het (wilde) westen begint” en het heeft duidelijk een western atmosfeer. Bij de Stockyards worden dagelijks demonstraties gehouden over het opdrijven van het vee naar de corals. Twee keer per dag worden tientallen longhorns door de straten begeleid door cowboys op paarden. Uiteraard mag ook de gunfight niet ontbreken. Een nagespeeld vuurgevecht waarbij de goeden natuurlijk winnen van de schurken! We gaan het zien.
We beginnen de dag met een rustige wandeling naar de Stockyards. Die ligt slechts zes blokken bij ons vandaan, dus we zijn er zo. Het weer is warm en broeiïerig en dat merk je pas als je in een koele omgeving komt. Dus zodra je in een winkel komt die airco heeft, en alle winkels hebben hier airco, dan begint het lichaam de overtollige warmte om te zetten in zweetdruppeltjes. De eerste winkel is de Dollar Tree. De naam kan nu beter omgezet worden in de $ 1,25, want alle dollarprijzen zijn met een kwart gestegen. Maar het blijft een goedkope winkel met veel snuisterijen voor weinig geld. De inventaris houdt het midden tussen de Action en de Xenos. Altijd leuk om er even doorheen te wandelen. Daarna bezoeken we de Fiesta Mart, een grootgrutter in Mexicaanse stijl. Ook de winkelmuziek is in Mexicaanse stijl; je winkelt ineens een stuk opgewekter met Mariachimuziek op de achtergrond. Ook de Wallgreens wordt even aangedaan. We merken dat shoppen al lang niet meer in ons normale gedrag zit. Corona, lockdowns en het feit dat we moeten "ontspullen", remt onze natuurlijke neiging om te winkelen. Voor wie het nog niet wist, we gaan volgend jaar verhuizen naar een appartement dat nu gebouwd wordt, dus willen we niets nieuws kopen en onze overtollige opgeslagen huisraad kwijtraken; dat noemen wij "ontspullen". Iedereen die veel ruimte in huis heeft, herkent meestal dit fenomeen. Je gooit niks weg, je bewaart gewoon alles, voor het geval dat jijzelf of iemand anders het nog nodig heeft of kan gebruiken. En dat laatste gebeurt nooit, dus uiteindelijk bewaar je veel overtollige dingen. Ontspullen remt enigszins in onze gewone drang om te verzamelen; een evolutionaire uiting van de kleine hersenen uit de tijd van de jagers-verzamelaars (maar dit terzijde).
We wandelen vervolgens even langs Billy Bob's Texas om de concertkaartjes voor Randall King voor vanavond op te halen. Randall is een jonge country artiest die net bekend werd en in Corona-tijden veel heeft gedaan om via Internet zijn muziek aan de man/vrouw te brengen. Hij mag nu optreden op een podium waarop veel grootheden hem zijn voorgegaan en er nog steeds optreden. Brad Paisley, een van de top-acts in country muziek, treedt er binnekort ook weer op. De kaartjes voor vanavond liggen voor ons klaar en dus vervolgen we onze weg naar de Stockyards. Het is er nog rustig maar in de loop van de dag zal het er steeds drukker worden. Veel ziet er nog uit als 11 jaar geleden toen we er ook waren, maar de ontwikkelingen van toen zijn inmiddels gerealiseerd en er zijn hele nieuwe stukken bijgekomen, met extra winkels, restaurants en hotels. En net niet tot het punt dat je denkt; "Zo hoeft het van ons net niet meer!"
We slenteren wat rond in de winkeltjes op de Stockyards, drinken een koffietje bij Avoca Coffee, een trendy Starbucks substituut, eten een hapje bij Riscky's BBQ, drinken een biertje bij Second Rodeo Brewery, wandelen even door Leddy's en kopen kaartjes voor de rodeoshow van morgen; volgens sommigen, waaronder locals, moet je die gezien hebben.
Dan is het wachten op de Longhorns, de koeien met de enorme horens die waggelend onder begeleiding aan ons voorbij slenteren. Al met al duurt het spectacel zelf 10 minuten, niet heel spannend maar als toerist wil je dit wel gezien hebben. Deze Cattle drive is elke dag om 11.30 uur en 16.00 uur in de East Exchange Ave van Packers Street tot aan Mule Alley. De gunfight blijft uit, want die is er alleen in het weekend, en vandaag is het vrijdag.
We wandelen terug naar onze B&B om even te verkleden voor het avondprogramma. Gekleed in onze jeans met cowboy boots wandelen we terug naar de Stockyards. We eten een hapje bij Risky's Steakhouse, lopen nog even naar de Second Rodeo Brewery en wandelen vervolgens naar Billy Bob's. Daar is het feest in volle gang. Billy Bobs bestaat uit een aaneengeschakelde reeks hallen. Een voor rodeo, een voor pool-biljart, eentje voor permanente optredens met een dansvloer, eentje met een grote zaal voor optredens en nog enkele andere, waar we vandaag niet eens aan toekomen.
De concertzaal is een opstelling van lange tafels waaraan je met 16 personen tegelijk het concert kunt volgen, terwijl serveersters af en aan lopen om je van je drankje te voorzien. Alles wordt op de tab gezet die aan je cereditcard is gekoppeld.
Wij hebben een kleinere tafel, voor slechts 8 personen. Had Jos van tevoren op de plattegrond gezien en ons zo geplaatst dat we vanaf onze positie goed zicht hebben op het podium. Als wij eraan komen zitten er al vier gasten. Het blijken een echtpaar (ik schat ze midden vijftig) met zoon en schoondochter, die in een plaastsje een half uurtje rijden ten zuiden van Fort Worth wonen. We raken snel aan de praat en zoals vaak gaat het over wie ben je en wat doe je. Ze blijken een samengesteld gezin met ieder 2 kinderen uit een eerder huwelijk, eentje van hun samen en eentje geadopteerd. Drie zijn er al het huis uit, dus nog drie thuis. Hij werkt als electriciën bij een kerncentrale en zij is manager bij een grote zorgverzekeraar, waar wij nog nooit van gehoord hebben. Het is een makkelijk stel, die ons een biertje aanbieden. Als moeder en kids even zijn gaan roken krijgen wij de foto's van zijn laatste vistripje te zien. Foto's van gevangen haaien en een enorme pijlstaartrog van 200 pounds. Het gesprek wordt lastiger als de mziek in een aangrenzende ruimte luider wordt en hij aangeeft dat hij een gehoorprobleem heeft. Geeft niks, Randal King staat klaar voor zijn optreden en dan gaat het concert vanaf 10 uur van start. Publiek erg enthousiast, luid meezingend en bereid om veel lawaai te maken. De show duurt ruim anderhalf uur. Wij kennen de nummers niet, maar dat maakt voor de sfeer niet uit. Het is gezellig en overal om ons heen mensen met cowboyhoeden en cowboylaarzen. Zoveel country: daar wordt een mens toch gewoon blij van!
Het concertdeel is afgezonderd met een lint van de overige ruimtes in deze grote honky tonk. Er staan dus ook veel liefhebbers aan de andere kant van het lint mee te kijken en luisteren. Dan heb je nog steeds goed zicht, alleen heb je dan een staplaats en geen bediening.
Overdag kun je voor 3$ Billy Bob's Texas bezoeken. Als er een event is, zoals vanavond, is de algemene entreeprijs voor Billy Bob's een stuk hoger is dan normaal afhankelijk van de artiest. In het geval van Randall King 10$, dat valt mee als je ziet dat wij 35$ hebben betaald. Je mag dus zonder concertkaartje mee kijken en meeluisteren, maar je betaalt er wel voor. Een slimme manier om meer mensen te trekken en die mee te laten genieten en tegelijkertijd je inkomsten te vergroten. Dus als je van countrymuziek, vertier en/of van een biertje houdt, moet je hier echt naar toe.
De serveerster hebben het druk vanavond. Aan het eind van het concert nemen we afscheid van onze tafelvrienden, alsof we ze al jaren kennen.
Even later lopen we buiten tussen andere concertgangers, waarvan sommigen zich al weer in een andere wachtrij hebben geplaatst, nu van een nachtclub. Het feest gaat hier gewoon door tot in de kleine uurtjes. Wij willen naar ons bedje dus wandelen we op het gemakje naar de B&B en om half een zijn we thuis. Nog even een drankje en dan is het voor ons mooi geweest.
Reageer hier
