Dag 11: zaterdag 27 augustus. Abilene – Brady- Fredericksburg (203 mijl)

Als we gaan ontbijten zijn we de enigen in de lobby lijkt het. Misschien zijn de meeste mensen al vroeg op pad? Af en toe komt er nog een verdwaalde hotelgast binnen, dus we zijn toch niet helemaal alleen. Een van hen vraagt of er ook weekly rates zijn. Voor ons altijd een signaal van mensen die geen eigen onderkomen hebben en die (tijdelijk) een nomadisch bestaan leiden. Het kan gebeuren. Maar meer dan eens hebben we meegemaakt dat er dan wel een bepaald sfeertje om zo’n hotel hangt, met half gerepareerde auto’s, vaker politie suveillance, etc. Bij La Quinta heb je dat doorgaans niet; ze staan bekend als goed middenklasse hotel zoals Comfort Inn, Quality Inn, Baymont, Fairview, etc.
We checken uit en willen nog even het centrum in. Abilene staat bekend om zijn geïllustreerde kinderboeken en een bijbehorende beeldentuin en museum. De beeldentuin is verdeeld over twee delen van de binnenstad. Er zijn heel veel beelden; de ene helft gaat over sprookjes algemeen, de andere hebben vooral betrekking op de personages in de boeken van Dr. Seuss. Het zijn de sprookjes die ieder Amerikaans kind waarschijnlijk voorgelezen krijgt als het ouders heeft die kunnen lezen en dat belangrijk vinden. Uit de eerste groep zien we o.a. three little Kittens, the three Bears (met Goldilocks), the three little Piggs, Goodnight Dinosaur (uit de serie How do Dinosaurs….), Duck on a Bike, Stuart Little, Mr. Tiger en Winnie. Het is erg leuk, ook al kennen wij de sprookjes zeker niet allemaal.

Uit de serie van Seuss zien we: the Lorax, Yertle the Turtle, How the Grinch Stole Christmas, Green Eggs and Ham, Horton Hears a Who en The Cat in the Hat. Prachtige bronzen beelden met een tekening van de hoofdpersoon op een plaquette erbij en een stukje tekst uit het verhaal. Sommige zijn echt poëtische hoogstandjes. Het vroege zonlicht maakt het lastig om de beelden goed te fotograferen.

Na deze wandeling staan we voor the National Center for Children’s Illustrated Literature (NCCIL; spreek uit nikkel) waar ze een schitterende tentoonstelling hebben van het werk van Sophie Blackall een illustrator die alle prijzen die er te verdienen zijn op het gebied van illustratie al gewonnen heeft. Sommige schrijvers hebben hun boek alleen geschreven na de toezegging van Sophie dat zij het werk zou illustreren. De tentoonstelling toont de originele pasteltekeningen, naast het boekje met de uiteindelijke illustraties. Voor wie van Jeugdliteratuur houdt, ik ken er een paar in onze familie, een absolute aanrader. We wandelen rond in een stad die verder lijkt te slapen op zaterdag.

We schuiven even binnen bij het Museum for Contemporary Art dat gratis toegankelijk is, met verrassende kunstwerken en drinken nog even koffie bij een Monks, een Starbucks-alternatief maar dan iets relaxter. We lunchen even bij de Golden Coral – snel, makkelijk en voor ieder wat wils – en zetten dan koers richting Fredericksburg.
Onderweg komen we door een klein dorpje -Brady- dat niet het geijkte lintdorp is waar je doorgaans doorrijdt maar het blijkt een echt dorpsplein te hebben. We worden getriggerd door de Good Ole Days Antiques & Odditties Store. We stoppen en nemen er een kijkje. Wat een bijzondere verzameling van, ja van wat eigenlijk? Eigenlijk kun je er alles vinden. Gebitten, verf, cowboylaarzen, trouwjurken, doodskisten, snoepjes, gereedschap, etc. Een waar rariteitenkabinet, maar wel een die je echt gezien moet hebben. We hebben al veel van zulke rommelwinkeltjes gezien in de 22 reizen naar de USA, maar dit winkeltje slaat echt alles.

Daarna zien we dat op het pleintje een cache moet liggen. We lopen er naartoe, vinden de cache en dan zien we ook een groot bord met “Hearth of Texas” en dan hebben we door dat Brady het middelpunt is van Texas. Toch leuk dat we toevallig hier een stop hebben gemaakt. Hoe kon het ons eigenlijk ontgaan zijn want als je gaat opletten staat op iedere sticker, reclamebord, etc.: “Hearth of Texas”. Bijzonder is dan ook wel weer dat meer plaatsen dit punt opeisen want de marker staat ook in Rochelle, tussen Brady en Brownwood. Dat is dan ook weer niet het exacte midden, want dat ligt weer 5 mijl ten noordwesten op privégrond.

In Fredericksburg zie je veel Duitse invloeden door de Duitse immigranten die zich in de 19e eeuw hier gevestigd hebben. Volgens de website is er van alles te doen. We hebben hier dan ook drie nachten geboekt. 11 jaar geleden zijn we hier vanuit San Antonio geweest, maar we herinneren ons er niet veel van. Wel herinneren we ons de typische Beierse huizen. Maar als we het dorp binnenrijden merken we meteen dat er “iets” niet klopt. Dit is helemaal niet het Duitse dorp uit onze herinnering. We verwarren het met een ander Duits-Amerikaans dorp waar we ooit geweest zijn en dat helemaal in Tiroler stijl gebouwd was. Toch maar eens op de weblog zoeken welk dorp dat was. Het hotel licht dicht bij mainstreet en ziet er netjes uit. Niet groot, maar prima.
We zetten de koffers neer en gaan richting mainstreet. Waar de wegen vandaag verlaten waren, is het hier vol met toeristen. De winkeltjes zijn al gesloten maar het ziet er gezellig uit. Op verschillende terrassen is live-muziek, dus strijken we neer voor een biertje en een bite. Hoewel dat biertje blijkt nog niet mee te vallen, geen Duits bier, vooral Amerikaans (tja dat hadden we kunnen verwachten) en ook al geen amber-bier. Gelukkig is er nog wel een lekkere IPA voor Esmee maar Jos houdt het bij water. Na dit gesnack, onder de bezielende klanken van twee oldtimers met gitaar, houden wij het voor vandaag voor gezien.